Προς Άγιον για το άρθρο του "και τα μυαλά στα κάγκελα"

Αγαπητέ Άγιε,
το ότι οι τράπεζες είναι ληστρικοί οργανισμοί και όχι κοινωφελή ιδρύματα, το ξέρει και η κότα μου. Το ότι ο σημερινός μικρομεσοέλληνας έχει τα μυαλά στα κάγκελα και αυτό το ξέρει επίσης η κότα μου. Το να πιστεύει κανείς ότι μπορεί ποτέ λαϊκή εξέγερση να ξεκινήσει από (ή έστω με αφορμή) αγανακτισμένους φιλάθλους που ερίζουν για το ποιός επιχειρηματίας ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα την ομάδα τους, σημαίνει ότι έχει μπερδέψει και την έννοια «λαϊκή» και την έννοια «εξέγερση». Να πούμε τώρα και για υπερχρεωμένα στις (πράγματι ληστρικές) τράπεζες, νοικοκυριά. Πόσοι δανειολήπτες, πιστεύεις αγαπητέ Άγιε ότι πήραν τραπεζικό δάνειο για να αντιμετωπίσουν την αρρώστια συγγενικού τους προσώπου, ή το νοίκι που δεν έχουν να πληρώσουν, ή τις ανάγκες για σπουδές του παιδιού τους, ή για να αποκτήσουν ένα δικό τους σπίτι, τόσο σε μέγεθος, όσο ήταν αυτό που μένανε με νοίκι, ώστε να βολέψουν την οικογένεια όπως την βόλευαν και πριν στο νοικιασμένο; Λίγοι αγαπητέ Άγιε, πολύ λίγοι, πάρα πολύ λίγοι. Έχεις ακούσει αγαπητέ Άγιε για αυτούς που δανείζονται για να αγοράσουν πανάκριβο home cinema (επειδή ίσως δεν μπορούσαν να συλλάβουν τα μηνύματα των ταινιών του Μπονιουέλ μέσα από την απλή τηλεόραση); Ξέρεις για αυτούς που πούλησαν το οικοπεδάκι της μάνας τους, που εγγυήθηκαν με τη σύνταξή της, για να αποκτήσουν ένα σπίτι, απαραιτήτως «κατά τις» μεγαλύτερο από αυτό του συναδέλφου τους, που και αυτός μόνο τη μάνα του δεν πούλησε για να αποκτήσει το δικό του; Έχεις βέβαια ακούσει - είμαι σίγουρος- για την μικροαστική αντίληψη του σημερινού μικρομεσοέλληνα. Λανθασμένα, λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, κάνεις την αντιδιαστολή μεταξύ των φιλάθλων και των καταχρεωμένων στις ληστρικές τράπεζες μικρομεσοελλήνων. Γιατί όσο αποτελεί «ιδανικό» η επιλογή του καλύτερου επιχειρηματία που θα οδηγήσει μια ομάδα στην κούπα (άκου ιδανικό !!!), άλλο τόσο αποτελεί «ιδανικό» και η επιδίωξη των σημερινών μικρομεσοελλήνων, (υπό την δραματική πίεση της τραγικής συμβίας) να αποκτήσουν μεγαλύτερο σπίτι από αυτό του μικρομεσοέλληνος συναδέλφου τους, περισσότερα ντουλάπια κουζίνας και προπαντός πολλά, μα πάρα πολλά ηχεία του ηχητικού συστήματος του home cinema. Αν τολμούσα αγαπητέ Άγιε να αναπαραγάγω εδώ την περιγραφή στην Ελευθεροτυπία του αείμνηστου Ραφαηλίδη για το τι πράμα είναι ο έλληνας μικροαστός, εσένα θα σου σηκωνότανε η τρίχα και εγώ θα είχα σίγουρα μπερδέματα με τη δικαιοσύνη. Θεωρείς λοιπόν ότι η τάξη (της πλειοψηφίας) των μικρομεσοελλήνων δανειοληπτών, εμφορούμενη από «ιδανικά» σαν τα παραπάνω, είναι ικανή να επιτελέσει επαναστατικό έργο;
Τις «αιρετικές» αυτές σκέψεις τις διατυπώνω όχι απαραίτητα σαν απάντηση, αλλά με αφορμή το άρθρο σου «και τα μυαλά στα κάγκελα.»

Αντίνοος
----------------------------------
Αγαπητέ Αντίνοε
καλά κάνεις και επισημαίνεις και αυτή την πλευρά.
Δεν πρέπει να την παραβλέπουμε.

Όμως τι να σου κάνει και ο πολίτης που είναι περικυκλωμένος από διαφόρων ειδών Σειρήνες που του πιπιλίζουν το μυαλό για προσφορές και κόντρα προσφορές και στο τέλος του παίρνουν και το σώβρακο.
Τα τέσσερα (p) του μάρκετινγκ στον καταναλωτή συγχωνεύονται στην έννοια της "μοναδικής ευκαιρίας" και έτσι χάνεται η ισορροπία στη τσέπη και στο μυαλό.
Αυτό δεν αφορά αποκλειστικά στους καταχρεωμένους, αλλά σε όλους μας.

Το πέρασμα από την υλική στην άυλη μορφή του χρήματος μας ζάλισε όλους ανεξαιρέτως. Ξέρεις πόσο θα ήθελα στο πορτοφόλι να είχα ρευστό από το να συναλλάσσομαι με κάρτες.
‘Έλα όμως που δεν γίνεται γιατί το χρηματοπιστωτικό έχει επιβάλει άλλους κανόνες στις επιχειρήσεις. Ξέρεις πόσες φορές μου έρχεται να υποβάλω μηνήσεις, στην Β. και Κ. Ευρώπη όπου δουλεύω, επειδή σχεδόν καμία εταιρεία δεν δέχεται το ζεστό χρήμα μου κατά τη συναλλαγή!
Όλα πλέον περνούν μέσα από την Τράπεζα. Τι προσωπικά δεδομένα και τρίχες! Σήμερα η Τράπεζά σου έχει τη δυνατότητα να γνωρίζει το καταναλωτικό, ιατρικό και γενικότερο προφίλ σου καλύτερα από εσένα και να σε γδύνει κανονικότατα, προσφέροντάς σου διαρκώς νέες ευκαιρίες έμμεσα ή άμεσα.
Αυτά στη χώρα που ζω ισχύουν σε απόλυτο βαθμό και σε λίγο θα αποτελούν πραγματικότητες και στην Ελλάδα. Τελικά ιδιοκτήτες, με την έννοια της κυριότητας όπως την ξέραμε παλιά, δεν είναι οι πολίτες, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, αλλά τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Πας να αγοράσεις ένα σπίτι στην Σκανδιναβία και στην υποδοχή για να σου δείξουν το οίκημα, βρίσκονται πρώτοι και καλύτεροι υπάλληλοι της Τράπεζας. Άσε…