
Κάθε φορά που από το παράθυρο του αυτοκινήτου βλέπω ένα σπιτάκι χτισμένο δίχως γείτονες, συγκινούμαι. Ακόμα κι όταν μια φοινικιά φυτρώνει μόνη της σε αμμοχώραφο, θέλω να πάω να σταθώ στον ίσκιο της. Εχει μεγαλείο η απόφαση της ερημιάς, όπως και η απόφαση της σιωπής , είναι ένα πένθος αλύπητο, που όμως δεν πάει χαμένο.
