Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να κάνει τις κινήσεις του ήρωα. Άλλοτε, όταν κάτι με πιέζει ή βαριέμαι, σκέφτομαι τo αγρόκτημα , ακούω πάλι τις συζητήσεις τους, συμμετέχω και ζω κάτι εσωτερικό που δεν αλλάζει ακόμα κι αν όλα γύρω μου αλλάζουν, γιατί είναι αυτή η μικρή σπηλιά που έφτιαξα μέσα μου. Με αισθήματα , φαντασία και στοχαστικούς συνδυασμούς. Για να επιστρέφω ελεύθερη και αδιαπέραστη, να ζω με ένταση ό,τι ακριβώς αξίζει να ζω. Μέσα αυτή τη σπηλιά ξαναγέννησα τον εαυτό μου, όπως ακριβώς τον ήθελα εγώ.Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί καμιά φορά ο κόσμος και η κοινωνία σα να σωπαίνουν.
Και τίποτε δεν σου κάνει εντύπωση να κάνεις, να πεις. Είσαι σαν δοσμένος σε μια σκέψη ή εικόνα, που αν την αφήσεις, σε κυριεύει και γίνεται πιο ένυλη κι απ’ την ύλη.
Είναι η στιγμή που ζωηρεύει μέσα σου η εσωτερική ζωή, κι αυτή θέλει μοναξιά, ένα μεγάλο ταξίδι ή έστω ένα γουικέντ στη Φολέγανδρο.
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου