.......................Ψύλλοι στ΄ άχυρα .................................

Αυτός ο τόπος δεν έχει κανένα βαρύγδουπο στόχο που υπάρχει. Υπάρχει για να μιλάμε, εμείς που γράφουμε, με τον εαυτό μας. Για να αισθανόμαστε ότι είμαστε μόνοι και να γοητευόμαστε ότι είμαστε μοναδικοί. Άντε και να ρίχνουμε και καμιά κλεφτή ματιά. Έτσι. Μήπως και σταμπάρουμε κανένα όμοιό μας. Δηλαδή τρίχες, δηλαδή ψύλλοι στ΄ άχυρα…

Όταν συναντηθούμε, όταν γνωριστούμε εμείς, οι λίγοι, αν δούμε πως διαβαζόμαστε από πολλούς, ας κλείσουμε την πόρτα. Γιατί ίσως κάτι να μην έχουμε κάνει καλά. Ίσως ...

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου (ή ο θάνατος των blogs)

Του Αντίνοου

Όταν πρωτοκυκλοφόρησαν τα κινητά τηλέφωνα, θυμάμαι ότι η εφεύρεση συνοδευόταν με την «εγγύηση» ότι η τηλεφωνική επικοινωνία είχε πλέον απαλλαγεί από την ακούσια παρακολούθηση. Τι ωραία !!! Θα μιλάγαμε, λοιπόν, εμείς οι απλοί πολίτες, θα λέγαμε ό,τι μας κατεβαίνει, θα ανταλλάσσαμε απόψεις, θα «συνωμοτούσαμε», εκτός από γυναίκα θα είχαμε μια γκόμενα βρε αδελφέ, χωρίς το φόβο του πρώην αστυνομικού και νυν ειδικού ερευνητή (λέγε με ντεντέκτιβ) και no problem. Πριν μερικές μέρες άκουσα ότι με ελάχιστα ευρώ κάποιος είχε αποκτήσει ένα πρόγραμμα με το οποίο παρακολουθούσε τα τηλεφωνήματα από το κινητό της γυναίκας του, που υποπτευόταν ότι τον απατούσε.

Παλαιότερα η ανακάλυψη του ραδιοφώνου
έκανε στους απλούς πολίτες να πιστέψουν ότι είχε γεννηθεί το απαραβίαστο βήμα της ελεύθερης έκφρασης. «Θα κάτσω πάνω σε μια συχνότητα και θα μιλαααάω, θα μιλάαααααω, θα με ακούνε. Κάτι να αλλάξει βρε αδελφέ.» Και πράγματι, από ό,τι έχω διαβάσει, κάποιοι πειρατές των ερτζιανών είχανε για τα καλά μπει στη μύτη της χούντας των συνταγματαρχών. Μετά ήρθε η δημοκρατία και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Οι συχνότητες είναι κοινωνικό αγαθό, είπαν. Δεν μπορεί να βγαίνει ο καθένας, να πιάνει ένα πόστο (συχνότητα) και να λέει το μακρύ του και το κοντό του. Και οι πειρατές (με εξαίρεση αυτούς που πουλούσαν οικόπεδα με τη συνοδεία πολιτιστικών καψουροτράγουδων), έβαλαν τα μηχανήματα για να κλωσάνε οι κότες.

Για να μην τα πολυλογούμε, πολλές τέτοιες τεχνολογικές ευκαιρίες έκφρασης προσπάθησε να εκμεταλλευτεί ο άτακτος απλός πολίτης για να ανατρέψει (ή έστω για να αποκτήσει την ψευδαίσθηση ότι ανατρέπει) την κακή του τύχη. Όμως η εξουσία δεν αργούσε κάθε φορά να βάζει τα πράγματα σε τάξη, για το καλό του (άτακτου) πολίτη βέβαια.

Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, η πρώτη πράξη του θανάτου των blogs ήδη παίζεται σε πρώτη προβολή. Κάποια στιγμή, αργότερα, θα με θυμηθείτε. Μόνο που τότε δεν θα ‘χετε τρόπο να μου το πείτε.

Καταλαβαίνετε το γιατί …

Δημοσιεύτηκε στο Blog "Ο Άγιος και οι Bloobers"

Δεν υπάρχουν σχόλια: