.......................Ψύλλοι στ΄ άχυρα .................................

Αυτός ο τόπος δεν έχει κανένα βαρύγδουπο στόχο που υπάρχει. Υπάρχει για να μιλάμε, εμείς που γράφουμε, με τον εαυτό μας. Για να αισθανόμαστε ότι είμαστε μόνοι και να γοητευόμαστε ότι είμαστε μοναδικοί. Άντε και να ρίχνουμε και καμιά κλεφτή ματιά. Έτσι. Μήπως και σταμπάρουμε κανένα όμοιό μας. Δηλαδή τρίχες, δηλαδή ψύλλοι στ΄ άχυρα…

Όταν συναντηθούμε, όταν γνωριστούμε εμείς, οι λίγοι, αν δούμε πως διαβαζόμαστε από πολλούς, ας κλείσουμε την πόρτα. Γιατί ίσως κάτι να μην έχουμε κάνει καλά. Ίσως ...

"Άγιε, δεν τραβάς"

του Αντίνοου


κον ΑΓΙΟΝ,

Αγαπητέ Άγιε,

Είμαι ένας άνθρωπος που έχω όλα τα καλούδια που ονειρεύεται ο «μέσος έλληνας». Έχω αυτοκίνητο, γυναίκα, δύο παιδιά, και τα δύο στο πανεπιστήμιο παρακαλώ, σπίτι με δάνειο που κοντεύω να ξοφλήσω. Έχω ένα οικόπεδο, εξοχικό με παροχή ιντερνέτ και γκόμενα μια φίλη της γυναίκας μου, υπεράνω κάθε υποψίας. Ψηφίζω, τι άλλο; Κάτι από μεσαίο χώρο, συνασπισμό ας πούμε.

Τη δημοκρατική μου εφημερίδα τη διαβάζω Σαββατοκύριακα, αλλά κυρίως τις Κυριακές. Η καλύτερη στιγμή της Κυριακής είναι η πρωινή ώρα της τουαλέτας. Βάζω ένα χοντρό περιοδικό τεχνολογίας στην κόχη του μπάνιου απέναντί μου και πάνω στηρίζω την εφημερίδα για να μην τσακίζει. Με τη σειρά χαζεύω πρώτα τα διαφημιστικά, πίνω μια γουλιά καφέ, και ανοίγω το ένθετο για τα θεάματα, σελίδα 3 και 4, με φωτογραφίες που αποθανατίζουν τα «αυθόρμητα καπρίτσια των διάσημων». Διαβάζω τις λεζάντες που όλο και ένα κακό λόγο θα βρουν να πουν για τους εικονιζόμενους που τυχαία και χωρίς τη θέλησή τους φωτογραφήθηκαν. Και στο τέλος έρχεται η σειρά της κυρίως εφημερίδας. Περιδιαβαίνω, φευγαλέα μπορώ να πω, τους μεγάλους τίτλους. Για τα κυρίως άρθρα ούτε λόγος. Το πολύ-πολύ να αρχίσω να διαβάζω μερικές σειρές από το τέλος. Εξαίρεση τα άρθρα για τα καμώματα παπάδων, για την πορεία ύποπτων dvd, για απολογίες κατηγορουμένων και για διάφορα μαχαιρώματα, συμβολικά ή πραγματικά, αν και δεν σου κρύβω, προτιμώ να διαβάζω ρεπορτάζ από μεταφορικά μαχαιρώματα.

Από τις δύο τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές προτιμώ εκείνη του Λαζόπουλου. Ο Τριανταφυλλόπουλος στέκεται απέναντί μου, έχει ένα ύφος άλλοτε σοβαρό και απειλητικό, άλλοτε χαμογελαστό και σαρδόνιο, σαν να μου λέει «κάτσε καλά, σε βλέπω !!!». Ενώ ο άλλος στέκεται δίπλα μου, κουράζεται αυτός (ξεκούραστος εγώ) για να με καθοδηγήσει με γέλια και χαρές, με κλάματα και δάκρυα, σε ένα καλύτερο αύριο.
Να καταλάβεις, η θεία μου η Πηνελόπη στη διάρκεια κάθε εκπομπής επαναλαμβάνει «ας το καλό σου μ’ έκανες και γέλασα», και στο τέλος κάθε εκπομπής του, λέει πάντα: «ας το καλό σου μ΄ έκανες και δάκρυσα».

Γιατί τα είπα όοοοοοοοοοοοολα αυτά; Γιατί αγαπητέ μου Άγιε γράφεις, γράφεις, αλλά, πώς να το κάνουμε, δεν τραβάς. Οι τίτλοι σου δεν βοηθάνε και βέβαια με τίποτα δεν διαβάζεσαι από το τέλος.
Σε χαιρετώ
Ο «μέσος Έλληνας»

Δημοσιεύτηκε στο Blog "Ο Άγιος και οι Bloobers"

Δεν υπάρχουν σχόλια: