.......................Ψύλλοι στ΄ άχυρα .................................

Αυτός ο τόπος δεν έχει κανένα βαρύγδουπο στόχο που υπάρχει. Υπάρχει για να μιλάμε, εμείς που γράφουμε, με τον εαυτό μας. Για να αισθανόμαστε ότι είμαστε μόνοι και να γοητευόμαστε ότι είμαστε μοναδικοί. Άντε και να ρίχνουμε και καμιά κλεφτή ματιά. Έτσι. Μήπως και σταμπάρουμε κανένα όμοιό μας. Δηλαδή τρίχες, δηλαδή ψύλλοι στ΄ άχυρα…

Όταν συναντηθούμε, όταν γνωριστούμε εμείς, οι λίγοι, αν δούμε πως διαβαζόμαστε από πολλούς, ας κλείσουμε την πόρτα. Γιατί ίσως κάτι να μην έχουμε κάνει καλά. Ίσως ...






ακούστε τα όνειρά σας








Σκαρώνοντας ένα blog

Νύχτα 12 παρά τέταρτο. Κάθεται μόνος μπροστά στον υπολογιστή.
Μπαίνει στο ιντερνέτ. Έτσι για να μπει, χωρίς σκοπό.
Δεν ξέρει τι να πληκτρολογήσει. «art. gr» “art.com” “erotic” “sex” “press”.
Στρίβει τσιγάρο, παίζει μία πασιέντζα.
Πατάει «blog».
Χιλιάδες σελίδες απλώνονται μπροστά του, χρώματα, θέματα, αναθέματα, ηλίθιο χιούμορ, εξυπνάδες, βλακείες, στρίμωγμα στην προέκταση «art», «life».

«Αν έφτιαχνα και γω ένα blog» σκέφτεται … «θα γινόταν της πουτάνας στις επισκέψεις». “Όλα ξεκινάνε από το όνομα, ένα όνομα πιασάριακο που να τα κάνει όλα”.

Πήγε με βήμα σταθερό και αποφασιστικό στη βιβλιοθήκη, πήρε από το τρίτο ράφι δεξιά το ανάστροφο λεξικό του Μπουμπουλίδη, ξεχασμένο από τότε που η θεία του ήταν φοιτήτρια φιλολογίας. Ανοίγει τυχαία κοντά στη μέση, ακριβώς εκεί που το βιβλίο ήταν έτοιμο να καταρρεύσει στα δύο … « … αίνω, αποσταίνω, ανασαίνω, ξανασαίνω, πλένω γέρνω». Πάμε πιο πέρα «θητεία», «πολιτεία», «αλητεία», και πιο πέρα «κυρία» «μαλακία». Θέλω όνομα με νόημα, με υπονοούμενο, να βρίσκεται εύκολα, να οδηγεί στο περιεχόμενο. Ένα όνομα ρε γαμώτο !!! εδώ θα κολλήσουμε τώρα!!!. Να ξεκινάει από «art».

Άλλωστε στη ζωή όλα είναι τέχνη.

Αrtlife «με συγχωρείτε δεν είναι διαθέσιμο» απαντάει με υπομονή ο υπολογιστής. Lifeart, «δεν είναι διαθέσιμο».

Lifeartlife, «δεν είναι διαθέσιμο»,

Αrtlifeart, «δεν είναι διαθέσιμο».

Η ζωή είναι ώραία, «δεν είναι διαθέσιμο»,

Η ζωή είναι δύσκοληδεν είναι διαθέσιμο»,

Η ζωή είναι εύκολη, δεν είναι διαθέσιμο, πάρε τα κουβαδάκια σου και παίξε πάρα πέρα,

Η ζωή είναι σκατά, ούτε,

η ζωή … δεν είναι… η ζωή … δεν είναι … η ζωή … δεν είναι

η ζωή δεν είναι διαθέσιμη” !!! Ω!!! δ ι α θ έ σ ι μ ο.

Έχει όνομα.

Πληκτρολογεί με αγωνία

yes

μη και προλάβει κανένας άλλος το όνομα «ζωή δεν είναι διαθέσιμη».

Yes, Yes, Yes, μεγάλε προχώρα, θα μεγαλουργήσεις, θα μαζέψεις 5.000 επισκέψεις, όσα και τα mp3 σου!!!

…………………………………….

Μένει το τελευταίο… τί θα γράφει;
Κατεβάζει τη σελίδα,
ανεβάζει τις πασιέντζες.
Εκεί που είχε μείνει.

Η συνάντηση


Σ΄ αυτή εδώ τη συνάντηση δε θέλω να μιλάμε πολύ. Ας κάνουμε, εμείς οι λίγοι, αυτό τον τόπο ευκαιρία να «αισθανόμαστε». Να φχαριστιόμαστε που είμαστε λίγοι, πολύ λίγοι, «απελπιστικά» λίγοι. Δεν την μπορώ την αντιπαράθεση στα θλιβερά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου, αφού το μόνο που πέτυχα μέχρι σήμερα είναι να γίνομαι και ΄γω ένας από τους απαραίτητους κρίκους συντήρησης του προβλήματος. Και πρόβλημα είναι πια σχεδόν ολόκληρη η κοινωνία που ζούμε. Θέλω, λοιπόν, πλέον να μπορώ να στέκομαι άσχετος, αδιάφορος, να ζω λαθραίος μέσα στα όσα συμβαίνουν γύρω μου και αυτό να το βιώνω. Η πλέμπα κάνει έτσι γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Εγώ όμως μπορώ. Και συ μπορείς.

Μικρά δείγματα γραφής της Έφης Πλυτά





Τα πάθη είναι οι μόνοι ρήτορες που πείθουν πάντοτε. Είναι σαν μια τέχνη της φύσης που οι νόμοι της είναι αλάνθαστοι. Και ο πιο απλός άνθρωπος που κατέχεται από ένα πάθος πείθει περισσότερο από έναν εύγλωττο που δεν κατέχεται από κανένα .....