.......................Ψύλλοι στ΄ άχυρα .................................

Αυτός ο τόπος δεν έχει κανένα βαρύγδουπο στόχο που υπάρχει. Υπάρχει για να μιλάμε, εμείς που γράφουμε, με τον εαυτό μας. Για να αισθανόμαστε ότι είμαστε μόνοι και να γοητευόμαστε ότι είμαστε μοναδικοί. Άντε και να ρίχνουμε και καμιά κλεφτή ματιά. Έτσι. Μήπως και σταμπάρουμε κανένα όμοιό μας. Δηλαδή τρίχες, δηλαδή ψύλλοι στ΄ άχυρα…

Όταν συναντηθούμε, όταν γνωριστούμε εμείς, οι λίγοι, αν δούμε πως διαβαζόμαστε από πολλούς, ας κλείσουμε την πόρτα. Γιατί ίσως κάτι να μην έχουμε κάνει καλά. Ίσως ...

Να πίνω ένα ποτήρι κρασί και να νοιώθω ευτυχισμένη...

Αυτό για μενα είναι η Ελλάδα ...


Αυτό για μένα είναι η Ελλάδα: μια μετρημένη διαρκής ομορφιά φτιαγμένη με τα πιο φευγαλέα και φθαρτά υλικά, το σώμα των ανθρώπων και το κάλλος της μορφής.
Αυτό είναι η Ελλάδα, όντως. Το πιο παράτολμο , για αυτό και πιο πετυχημένο αισθητικό πείραμα της ιστορίας. Όσο κι αν λένε , κάτι απομένει από την παλιά ομορφιά πάνω σ΄αυτό το τοπίο, πάνω σ αυτά τα παιδιά με τη δαιμονική λάμψη στα μάτια που δεν συναντάς σε καμιά άλλη ράτσα του πλανήτη.
Είναι μια χώρα απροσδόκητη। Εκεί που νομίζεις ότι τα είδες όλα ότι είναι σκέτο κιτς, στρίβεις και βρίσκεσαι σε μια τόσο ακριβή στιγμή που οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν ημίθεοι και η ομορφιά είναι κομμένη στα φθαρτά τους μέτρα।