.......................Ψύλλοι στ΄ άχυρα .................................

Αυτός ο τόπος δεν έχει κανένα βαρύγδουπο στόχο που υπάρχει. Υπάρχει για να μιλάμε, εμείς που γράφουμε, με τον εαυτό μας. Για να αισθανόμαστε ότι είμαστε μόνοι και να γοητευόμαστε ότι είμαστε μοναδικοί. Άντε και να ρίχνουμε και καμιά κλεφτή ματιά. Έτσι. Μήπως και σταμπάρουμε κανένα όμοιό μας. Δηλαδή τρίχες, δηλαδή ψύλλοι στ΄ άχυρα…

Όταν συναντηθούμε, όταν γνωριστούμε εμείς, οι λίγοι, αν δούμε πως διαβαζόμαστε από πολλούς, ας κλείσουμε την πόρτα. Γιατί ίσως κάτι να μην έχουμε κάνει καλά. Ίσως ...

Την πατήσαμε παιδιά.....


Την πατήσαμε παιδιά. Τα" δώσαμε" όλα, τα είπαμε όλα, τα αποκαλύψαμε όλα, μέχρι την τελευταία σκιά στο έξω αριστερό αρμυρίκι, μετά την ξασπρισμένη πέτρα( πάτα άνετα δεν γλιστράει). Τα βγάλαμε στη φόρα, με ζήλο και με την πείρα μας κάτω από τον ήλιο, την ομπρέλα, την ξαπλώστρα και στην κουπαστή της βαρκούλας που σε πάει απέναντι στις πλάκες. Και στερήσαμε στους ανθρώπους τη χαρά να ανακαλύψουν την κρυμμένη παραλία, να πάνε κάπου πριν το κείμενο, να φτιάξουν πυργάκια στην παραλία πριν το Νίτρο, να δοκιμάσουν αστακουδάκια της κυρά Μαρίας πριν από το Κλικ, να πάρουν μια βαθιά ανάσα στον Καραβοστάση πριν την Βογκ. Αλλά τώρα όλοι έχουν μάθει να κατεβαίνουν διαβασμένοι, και δεν βάζουν αντηλιακό αν δεν βάλουν πρώτα στο προσκεφάλι τους το ¨"τοπ 10 της ξανθής άμμου". Ποια Φολέγανδρο τώρα! Να σου πω με λεπτομέρειες που αράζει ο αστερίας στον Αγ. Νικόλα....

Δεν υπάρχουν σχόλια: