.......................Ψύλλοι στ΄ άχυρα .................................

Αυτός ο τόπος δεν έχει κανένα βαρύγδουπο στόχο που υπάρχει. Υπάρχει για να μιλάμε, εμείς που γράφουμε, με τον εαυτό μας. Για να αισθανόμαστε ότι είμαστε μόνοι και να γοητευόμαστε ότι είμαστε μοναδικοί. Άντε και να ρίχνουμε και καμιά κλεφτή ματιά. Έτσι. Μήπως και σταμπάρουμε κανένα όμοιό μας. Δηλαδή τρίχες, δηλαδή ψύλλοι στ΄ άχυρα…

Όταν συναντηθούμε, όταν γνωριστούμε εμείς, οι λίγοι, αν δούμε πως διαβαζόμαστε από πολλούς, ας κλείσουμε την πόρτα. Γιατί ίσως κάτι να μην έχουμε κάνει καλά. Ίσως ...

ΟΤΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΑ ΝΑ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ

Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να κάνει τις κινήσεις του ήρωα. Άλλοτε, όταν κάτι με πιέζει ή βαριέμαι, σκέφτομαι τo αγρόκτημα , ακούω πάλι τις συζητήσεις τους, συμμετέχω και ζω κάτι εσωτερικό που δεν αλλάζει ακόμα κι αν όλα γύρω μου αλλάζουν, γιατί είναι αυτή η μικρή σπηλιά που έφτιαξα μέσα μου. Με αισθήματα , φαντασία και στοχαστικούς συνδυασμούς. Για να επιστρέφω ελεύθερη και αδιαπέραστη, να ζω με ένταση ό,τι ακριβώς αξίζει να ζω. Μέσα αυτή τη σπηλιά ξαναγέννησα τον εαυτό μου, όπως ακριβώς τον ήθελα εγώ.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί καμιά φορά ο κόσμος και η κοινωνία σα να σωπαίνουν.
Και τίποτε δεν σου κάνει εντύπωση να κάνεις, να πεις. Είσαι σαν δοσμένος σε μια σκέψη ή εικόνα, που αν την αφήσεις, σε κυριεύει και γίνεται πιο ένυλη κι απ’ την ύλη.
Είναι η στιγμή που ζωηρεύει μέσα σου η εσωτερική ζωή, κι αυτή θέλει μοναξιά, ένα μεγάλο ταξίδι ή έστω ένα γουικέντ στη Φολέγανδρο.

1 σχόλιο:

adinoos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.