.......................Ψύλλοι στ΄ άχυρα .................................

Αυτός ο τόπος δεν έχει κανένα βαρύγδουπο στόχο που υπάρχει. Υπάρχει για να μιλάμε, εμείς που γράφουμε, με τον εαυτό μας. Για να αισθανόμαστε ότι είμαστε μόνοι και να γοητευόμαστε ότι είμαστε μοναδικοί. Άντε και να ρίχνουμε και καμιά κλεφτή ματιά. Έτσι. Μήπως και σταμπάρουμε κανένα όμοιό μας. Δηλαδή τρίχες, δηλαδή ψύλλοι στ΄ άχυρα…

Όταν συναντηθούμε, όταν γνωριστούμε εμείς, οι λίγοι, αν δούμε πως διαβαζόμαστε από πολλούς, ας κλείσουμε την πόρτα. Γιατί ίσως κάτι να μην έχουμε κάνει καλά. Ίσως ...

Σε δυο εικόνες


Εικόνα πρώτη, κάτω από το γαλάζιο αμπαζούρ οι τουλίπες του καπνού και το σέρι. Και να μη θέλεις πια να χτενίσεις τα μαλλιά σου και να κατέβεις τα σκαλιά γιατί βρέχει και θες να μείνεις μέσα.

Εικόνα δεύτερη,
το φως είναι δυνατό και υπάρχουν φωνές και γέλια και μυρτιές στα βάζα. Και πίνουμε σπιτικό λικέρ , χωρίς ιδιαίτερο βάρος στη ψυχή, δίνοντας ένα σωρό απαντήσεις σε ένα ερώτημα που ξεχάσαμε ποιο είναι, επειδή η νύχτα είναι πρόσφορη και κατά βάθος λείπει ο ένας απ΄τον άλλο. Το είπα ...

1 σχόλιο:

adinoos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.